| Vijfenzestig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog dreigt ‘die oorlog’ waarover ouderen het nogal eens hebben een oude zwart-witfoto te worden. Wordt het beeld onscherp, gedateerd en kleurloos, dan heeft die tijd ons schijnbaar weinig meer te vertellen. Terwijl de verhalen van mensen die toen opgroeiden ons iets zeggen over de kern van het leven – het barre bestaan, zoals Frans Andriessen het omschrijft. En ons dus inzicht bieden in óns leven. |
|
Kijk in kleur naar de bezetting In ‘Die oorlog’ komt de laatste generatie aan het woord die de bezetting van 1940-1945 bewust heeft meegemaakt. Zij zijn onze camera’s en lenzen die ons in kleur laten kijken naar een periode die het leven van mensen en onze samenleving ingrijpend heeft beïnvloed. Alleen al daarom is het waardevol door de ogen van deze verdwijnende generatie terug te kijken. Op deze site is een voorproefje te vinden van deze beeldende interviewbundel. Is het mogelijk de oorlog achteraf te ervaren als een ongelooflijk leuke tijd of te zien als een periode waarin een generatie zichzelf opvoedde? Wat was de rol van lezen , spelen en voetballen ? Zorgde ‘die oorlog’ ervoor dat kinderen sneller volwassen werden, al vroeg over de dood nadachten en geestelijke vrijheid ? Wat doet het als kind met je wanneer je mensen ziet fusilleren of het vertrouwen in volwassenen verliest ? |
Luister naar geïnterviewden of vertel úw verhaal Verder zijn op deze site van iedere geïnterviewde geluidsfragmenten uit de gesprekken te beluisteren. Heeft u zelf als kind de oorlog meegemaakt of kent u verhalen daarover van uw ouders of grootouders? In Feedback kunt u die verhalen over de bezetting kwijt. |